หลวงพระบาง

ถูกปกป้องเป็นเมืองมรดกโลกเกือบทั้งเมือง

ดำรงชีวิตแบบเรียบง่าย.....เที่ยวแบบสโลว์ไลท์

หรือไฮโซ............

ตอนที่ 3

ต่อจากฉบับที่แล้ว

                หลวงพระบางได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกด้วยเหตุผลคือ.....มีวัดวาอารามเก่าแก่มากมาย มีบ้านเรือนอันเป็นเอกลักษณ์แบบ “โคโลเนียลส์ ” ตัวเมืองหลวงพระบาง ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขงและแม่น้ำคาน ซึ่งไหลมาบรรจบกันท่ามกลางธรรมชาติอันงดงาม และที่สำคัญชาวเมืองคนที่นี่มีบุคลิกที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นมิตรไมตรี และมีขนบธรรมเนียมประเพณีอันงดงาม....   เหมือนอดีตวัฒนธรรมชาวล้านนา ในอดีตร่วมย้อนยุค 20-30 ปีที่ผ่านมา บ้านเรา.......

                ที่สำคัญ...พลเมืองชาวหลวงพระบาง มีส่วนร่วมสนับสนุนพัฒนาเมืองตามแบบสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม ภมิทัศน์ ศิลปกรรม ที่เกี่ยงข้องให้คงสภาพเดิมๆ ไว้

                ความโดดเด่นของเมืองหลวงพระบาง ในด้านวัฒนธรรม สังคม วัฒนธรรม ประเพณี....หลวงพระบางจึงได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นเมืองมรดกโลกของมนุษย์ชาติ เมื่อปี 2538 และยังได้รับการยกย่องปกป้องรักษาเมืองไว้เป็นอย่างดีถึงปัจจุบันในแถบ “เอเซียตะวันออกเฉียงใต้”

                หลายคนที่เคยไปเที่ยวหลวงพระบาง คงไม่แปลกใจกับการที่เมืองไม่มีรถบัส 2 ชั้น วิ่งในเมือง....ไม่มีห้างสะดวกซื้อ...ไม่มี เคเอฟซี ( KFC)....ไม่มีโดนัท   ไม่มีห้างโมเดส ฯลฯ....

                ก็ฝากหลายๆ ท่านที่จะเดินทางสู่เมือง “หลวงพระบาง” ทุกอย่างอยู่ในกรอบของ “ยูเนสโก” ที่ฝรั่งชาวยุโรป....อเมริกา....เข้าไปปีละหลายล้านคน บนเมืองวัฒนธรรมประเพณี เรียบง่ายแห่งนี้........